Շիրինջե եկեք նախքան մարտի 9-ը: Ձեր ներկայությամբ մեզ քաջալերեք: Այս դժվարին օրերին մեր կողքին եղեք:

Բանականության հաղթանակ

 Վերջին պահին չսպասեցինք. եթե որևէ զարգացում չլինի, Նիշանյանի տները առաջիկա 10-15 օրվա ընթացքում քանդելու են: Սելչուկի կայմակամությունը հունվարի 18-ին փոխանցել է քանդելու գործը:

Առաջին փուլում քանդելու են մեր գլխավոր շենքը`Քյոշքը /պալատ/, և մեր առաջնեկ Քերեվեթլի էվին: Նահանգային հատուկ վարչության հանձնարարության գրավոր պայմանում առանձնահատուկ նշում կա. սրանք ամբողջովին քանդել, գործը կիսատ չկատարել, քանդել նաև խճաքարը: Դրանց հետ մեկտեղ ասում են, թե քանդելու են նաև գյուղում այլոց պատկանող մի քանի տաղավար, կիսատ շինարարություն և այլն: Սրանք առաջին փուլում են: Հետո հերթը հասնելու է Իլյասթեփեի հյուղակներին, ջրավազանին, աշտարակին, թռչնանոցներին և իմ անձնական տանը: Սրանք ևս մինչև ամառ չեն մնալու:

Բնականաբար մարդ կասի՝ «ո’չ, հոգի’ս, էլ ինչ կուզեն»: Մենք էլ այդպես ասացինք: Մեզ հավատացրեցինք, որ այսքան անիմաստ վայրագություն չի լինի, նույնիսկ սրանք չեն կարող նման անտրամաբանական բան կատարել: Չեն բռնանա մյուսի իրավունքներին: Չկա մեկը, ով ասի, որ այս տներն ինձ վնասում են: Այն, ինչ ավերելու են, բազմահարկ շենք չէ, այլ հարյուրավոր տարիների պատմություն ունեցող սիրելի ու համեստ գյուղական տներ են, որոնք մինչ այսօր տեղացի և օտար հազարավոր անձանց երջանկություն են պարգևել: Եթե ասեք, թե արտաքին տեսքը փչացրել է, ըստ էության, այն, ինչ կոչվում է Շիրինջեի պատմական շերտ, բաղկացած է նմանատիպ մի քանի տներից: «Պատմական Շիրինջե» ասելով` գալիս և մեր տներն են լուսանկարում: Եթե ասեք, թե հակասում է բարեշինության նախագծին, ապա բարեշինության նախագիծը ամեն կողմից լցված ձախողություն է, հաստատ այսօր կամ վաղը չեղյալ է համարվելու:

Ինչքան որ ես եմ նկատել, տնտեսական շահ կամ ռենտայի սպասելիք անգամ չկա:

Լավ, բա ի՞նչ կա: Ասեմ, թե ինչ կա: Այս տները կառուցվել են առանց պետության  թույլտվության: Մեղքը սա է: Տարիներ առաջ, երբ կառուցում էի առաջին տները, թույլատվություն պահանջեցի, աղաչեցի, պետական դռներ բախեցի, շատ  ծանր վիրավորանքներ կուլ տվեցի, շատ փող ու ժամանակ վատնեցի:  Հետո ասացի՝ բավական է, և ճանապարհս շարունակեցի: Այլևս դռները չծեծեցի:

Պաշտոնից բացի՝ այլ բան չունեցող ծառայողների համար սրանից ավելի մեծ մեղք չկա: Գոյության միակ հիմք հանդիսացող «գործող օրենքի» պատիվը պաշտպանելու համար, առանց աչք անգամ թարթելու, մեղք են գործում:

Երազանքի վերջը

Եթե քանդեն, ասել է թե՝ 12-ամյա երազը հօդս կցնդի: Այս ընթացքում այս երկրում, բացի ժամանակակից քաղաքային կյանքից, կարո՞ղ են քաղաքակիրթ, գեղեցիկ և արդյունավետ կյանք ստեղծել: Փորձեցի հիմնել: Փորձեցի մարդկանց ցույց տալ, թե ինչպես կարող են ստեղծել: Տեսան, որ հեշտ չէ:

Նախանձը, ռասիզմը, բռնակալությունը համակել են մարդկանց:

Կան նաև ոմանք, ովքեր ասում են՝ «թող քանդեն ու ավելի գեղեցիկը կառուցեն», ասում են, որպեսզի աջակցեն: 12 տարի շարունակ վաստակածս ամեն մի ղուրուշը դրել եմ այս տների վրա: Հավաքած գումար չունեմ, չեմ կարող ոտքի կանգնել: Եռանդ էլ չի մնացել: Տարիքս էլ արդեն այն չէ:

Բանն այն է, որ նման պարտության ամոթը չեմ կարող տանել: Նրանց, ովքեր ինձ մշատպես ասել են, թե «այս երկիրը քեզ համար  մարտահրավերի տեղ չէ, խելքդ գլուխդ հավաքիր», մշտապես չեմ լսել, նրանց երեսին այլևս չեմ կարող նայել: Մի երկրում, որտեղ պետություն ղեկավարելն ու ստորաքարշությունը հոմանիշներ են համարվում, ներդրում չի կատարվի. քսան տարի ի վեր երեխաներին կերակրելն այստեղ շռայլություն համարողների և գլուխս տանողների դեմ վիզս ծուռ չեմ կարող մնալ: Անցյալ ամիս, երբ Փարիզում ճառ էի ասում, ասացի. «Թուրքիայում լավ բաներ են կատարվում, պետք է լավատես լինել», չէի կարող տանել զարմանքով դեմքիս նայողների ծիծաղը:

Չգիտեմ, թե նման բանից հետո ինչպե՞ս և ի՞նչ իրավունքով շարունակեմ ապրել:

Տխու՞ր եմ, թե՞ ընկճախտի մեջ եմ: Ո’չ, այդպես չէ: Եթե ասեմ, որ երկար ժամանակ է, ինչ ինձ այսչափ ամուր և ուրախ չեմ զգացել, միգուցե զարմանաք, բայց իրավիճակն այս է: Եթե մեկ անգամ էլ սկզբից սկսեմ, նորից նույնը չի լինի, ավելին կանեմ: Այսքանը: Հստակությունը լավ բան է: Մարդ եռանդով է լցվում:

Ինձանից «աղավնու հանգստություն» մի սպասեք: Ինձանից շա~տ-շա~տ ջայլամի հաստակողություն սպասեք:

Հրավեր Շիրինջե

Ձեր աջակցության կարիքն ունեմ, այն էլ ինչքա~ն:

Սակայն չեմ կարծում, թե էլեկտրոնային նամակ գրելով, նախարարներին զանգահարելով, բողոքի գրություններ գրելով որևէ բանի կհասնենք: Դա թողեք: Ավելի ազդեցիկ բան անենք: Ձեր ներկայությամբ մեզ քաջալերեք: Այս դժվարին օրերին մեր կողքին եղեք:

Այսօրվանից մինչև մարտի 9-ը Նիշանյանի տների և Նեսին Մաթեմաթիք գյուղի դռները բոլորիդ առաջ բաց են: Համեցեք, մեր հյուրը եղեք: 100 հոգու համար տեղ ունենք, եթե բավարար չլինի, մի բան կանենք: Եթե երաժշտությամբ կամ թատրոնով զբաղվող ամուսին կամ բարեկամ ունեք, բերեք, նրանց էլ հրավիրեք, մի բան կկազմակերպենք և կուրախանանք: Բոլորս միասին այս ստորներին մարտահրավեր կնետենք:

Ո՞վ գիտե, միգուցե միասնականությամբ Շիրինջեում էլ փոքրիկ Ազատության հրապարակ կկառուցենք:

Հրավիրեք յուրաքանչյուրին, ում ճանաչում եք: Կարող եք այս նամակը ուղարկել ձեր ծանոթներին կամ հրապարակել:

Այստեղ նույնիսկ նշենիներն են ծաղկել, եկեք միասին գարունը դիմավորենք:

Սևան Նիշանյան