ՊԱՏՆՈՑ, Բադնոց, Պատնոս. ավան էրզրումի նահանգի Բայազետի գավառի Դութաղ գավառակում՝ Մանազկերտից 30-35 կմ հյուսիս-արևելք`Արածանիի ձախափնյա Բադիշան վտակի Պատնոց բազուկի ափին: Ամենայն հավանականությամբ անունն առաջացել է շրջակա եղեգնուտների վայրի բադերի առատությունից:
Առաջին համաշխարհային պատերազմի նախօրյակին Պատնոցում կար 150 տուն հայ բնակիչ (1000-1050 շունչ). զբաղվել են հողագործությամբ և արհեստներով: Հայերն ունեցել են եկեղեցի`Ս.Ստեփանոս, տակավին 1870-ական թթ. գործող վարժարան` Պարույրյան, Թուխ Մանուկ սրբատեղի, որի պատերին կային սեպագիր արձանագրություններ:
1915թ. ապրիլ-մայիսին Պատնոցի և շրջակա (շուրջ 40) գյուղերի հայերը կոտորվել են: Ռուսական բանակի կողմից Պատնոցը ռազմակալելուց հետո վերապրածները տեղափոխվել են Արևելյան Հայաստան (ներկայումս ՀՀ Արագածոտնի մարզի Աղց գյուղ):
Հայկական համառոտ հանրագիտարան, Հատոր 4, Երևան, 2003:
Leave a Reply