ՍԵԲԱՍՏԻԱՅԻ գավառ, Կաբիրա, Կապիրա, Սևաստ, Սիվաս, Սիվաս Էլի, Սվազ, Սվաս. Գավառ պատմական Փոքր Հայքում` Սեբաստիայի նահանգում, նրա արլևելյանև հյուսիսարևելյան կողմում: Սահմանակից էր հյուսիսից՝ Թոկատի և Շապին Գարահիսարի, արևելքից` Երզնկայի գավառներին, հարավ-արևելքից՝ Խարբերդի, հարավից՝ Կեսարիայի նահանգներին: Կենտրոնը Սեբաստիա քաղաքն էր:
Սեբաստիայի գավառի մեջ մտնում էին մի քանի գավառակներ՝ Ազիզե, Թոնուս, Սե բաստիա, Հաֆիք, Տևրիկ, Կյուրին և այլն, որոնք ունեն մի քանի տասնյակ գյուղախմրեր: Գավառի տարածքը, ոչ հավաստի տվյալնհրով, կազմում Էր 34000 քառ կմ: Նահանգի ամենախիտ բնակեցված գավառն Էր, որտեղ հայերի թիվը 1914 թ. հասնում էր 55000-ի: Գավառն այն ժամանակ ուներ հայկական 6 վանք և 46 եկեղեցի:
Սեբաստիայի գավառի բնակչությունը զբաղվում էր հացահատիկի մշակությամբ, անասնապահությամբ, արհեստներով ու առևտրով:
1915 թ. Մեծ եղեռնի ժամանակ գավառի հայերի զգալի մասը ոչնչացվեց, մյուսները տարագրվեցին:
Leave a Reply