ՏԱԼՎՈՐԻԿ, Դալվորիկ, Քարակ. համանուն կենտրոնով գավառակ Բիթլիսի նահանգի Սասուն գավառում` Շատախ գետի ձորահովտում: Տալվորիկի ընդերքը հարուստ է հանածոներով (պղինձ, երկաթ, ազնիվ մետաղներ, կրաքար): Կան սառնորակ աղբյուրներ:
Տալվորիկի բոլոր բնակավայրերը եղել են զուտ հայաբնակ և XXդ. սկզբին ունեին 250-300 տուն բնակիչ. հիմնականում զբաղվել են արհեստներով (հռչակված էին տալվորիկցի դարբինները), խաշնարածությամբ, այգեգործությամբ (խաղողի այգիներով հայտնի էր Էգետուն-Այգետունը), գինեգործությամբ, մշակել են գլգիլ, կորեկ, գարի, ցորեն, թուզ, նուռ, ծխախոտ, բամբակ: Որոշ գյուղերում զբաղվել են թթենու մշակությամբ և շերամապահությամբ:
Տալվորիկի հայերը հայտնի էին քաջությամբ և ազատասիրությամբ (XIXդ. վերջին Տալվորիկի կռվող ուժը հասել է 500 զինվորի): Մեծ եղեռնի ժամանակ տալվորիկցիները կազմակերպել են համառ ինքնապաշտպանություն և թուրքական գերակշռող ուժերի դեմ անզիջում մարտերից հետո միայն թողել գավառակը: Գյուղերը հրկիզվել են և ավերվել:
Տալվորիկցիների սերունդները ներկայում բնակվում են ՀՀ Արագածոտնի մարզի Աշնակ, Շղարշիկ, Իրինդ, Ավան, Սասունիկ, Լեռնարոտ գյուղերում:
Հայկական համառոտ հանրագիտարան, Հատոր 4, Երևան, 2003:
Leave a Reply