Քասթամոնուի պատմության մեջ հայերը հատուկ տեղ են զբաղեցնում: Քասթամոնուում, որտեղ նախկինում բազմաթիվ գյուղեր են եղել, այժմ նույնիսկ մի հայ չի մնացել: 60000 քառ. կիլոմետրանոց ընդարձակ Քասթամոնուի այս վիլայեթը, որը փռված է Սև ծովի ափերին, Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկզբին ապաստան է տվել թվով 13461 հայկական բնակչությանը: Հայերը, որոնք ապրում էին բարօրության մեջ և այստեղ էին եկել 17-րդ դարում, ունեին 17 եկեղեցի և 18 դպրոց, խառը դպրոցներում կրթություն էր ստանում 2500 աշակերտ:
Քասթամոնուի սանջակը վիլայեթի կենտրոն Քասթամոնուում է: 2153 հայ զբաղվում էր կաշեգործությամբ, բամբակագործությամբ և ծխախոտագործությամբ: Սարգիս Դավիդյան անունով մեկը 19-րդ դարի վերջին մի հույնի հետ միասին շահագործում էր ծարիրի հանք: 1650 թ. կառուցված Սուրբ Աստվածածին եկեղեցուն կցվեց երկու դպրոց: Քասթամոնուի հայերը, գաղթելով Երևանից և Նախիջևանից, բնակվել են այստեղ:
Քասթամոնուի հայկական գյուղերի բնակչությունը
Քադընսարայ – 154 հայ
Մուրուրիկ – 35 հայ
Քուրուջիք – 800 հայ
Դադայ – 208 հայ
Քարաբյուք (ներկայիս Քարաբյուքի նահանգը) – 238 հայ
Դևրեքիանու – 183 հայ
Թաշքյոփրու – 1250 հայ
Չուրուշ – 33 հայ
Բելենչայ – 95 հայ
Գյուջուքսու – 79 հայ
Իրեգյուլ – 91 հայ
Մալահքյոյ – 77 հայ
Ղարաջը – 97 հայ
Յումաջիք – 99 հայ
Էսքիաֆթա – 434 հայ
Թոսյա – 130 հայ
Թուհթենլի – 129 հայ
Գերիզքյոյ – 102 հայ
Leave a Reply