ՏԱՏԻԿ

ՏԱՏԻԿ, Դատիկ. գավառ Մեծ Հայքի Աղձնիք նահանգում` Տատիկ գետի վերին հոսանքի շրջանում: Հավանաբար ուրարտական արձանագրություններում հիշատակվող Դադի «երկիրն» է:

Եղել է Աղձնիքի բդեշխության, իսկ X-XIդդ.` Վասպուրականի Արծրունյաց թագավորության կազմում: Հետագա դարերում գրավել են օտար նվաճողները, XVIդ. 1-ին կեսին` օսմանյան թուրքերը:

Մինչև XIXդ. կեսը եղել է Բիթլիսի (Բաղեշ) խաներին ենթակա շրջան, XIXդ. վերջին-XXդ. սկզբին Բիթլիսի նահանգի համանուն գավառակի գյուղախմբերից էր:

Մինչև 1915թ. Տատիկի բնակչության գերակշիռ մեծամասնությունը (շուրջ 80%) հայեր էին: Զբաղվել են հիմնականում հողագործությամբ (զարգացած էր ծխախոտի մշակությունը), նաև անասնապահությամբ, արհեստներով: Գավառում նշանավոր էր Մոճկոնիսի Ս.Աթանագինե վանքը:

Տատիկի հայերը կոտորվել են Մեծ եղեռնի ժամանակ: Սակավաթիվ փրկվածներն ապաստանել են հիմնականում Արևելյան Հայաստանում:

Հայկական համառոտ հանրագիտարան, Հատոր 4, Երևան, 2003: