NEWS.am-ը կրճատումներով ներկայացնում է Todayszaman-ում լույս տեսած Օրհան Քեմալ Չենգիզի` «Մալաթիայի հայերի ասոցիացիա» հոդվածի թարգմանությունը:
«Գիտելիքի եւ զգացմունքի մեջ մեծ տարբերություն կա: Վաղուց գիտեմ, որ Անատոլիայում մի ժամանակ մեծ թվով հայեր են ապրել, սակայն այժմ նրանք ցրված են ողջ աշխարհով: Բայց տեսնելը եւ զգալը երկու տարբեր բաներ են:
Նման կերպ մտածելու հիմք ինձ համար դարձավ Մեքսիկայում բնակվող իմ մի հայ ընկերոջ` 1915 թվականի իրադարձությունների մասին գրքի շնորհնդեսը, երբ ես ցեղասպանությունների մասին կուրս էի անցնում Կանադայում: Ես տեսա Մեքսիկայի հայերի լուսանկարներ, ովքեր ողբում էին Անատոլիայում ունեցած իրենց կորուստների համար: Նման պահերի դժվար է բառեր գտնել նկարագրելու համար, թե ինչ ես զգում:
Միեւնույն բանը ես զգացի, երբ եկա Երեւան: Մինչեւ հիմա այնտեղի հայերից շատերն ասում են, որ ծնունդով Կարսից են կամ Վանից:
Թուրքիան պետք է լսի հայերի այս պատմությունները: Դրանք մեր պատմության կորսված կտորներն են: Հուսով եմ` Թուրքիան եւ թուրքերը մի օր իրենց մեջ խիզախություն կունենան խոստավոնաել իրենց անցյալը»:
Նոյեմբեր 04, 2010
Leave a Reply