Ծնվել եմ 1980 թ. Մազգիրթում, 30 տարի է` այստեղ եմ ապրում: Հուսեին պապիկս այստեղ է ծնվել ու մեծացել: Հայոց ցեղասպանության ժամանակ Բուրբագեչիթ գյուղի մեծ մասը պատկանել է պապիկիս: Նրա հայրն ու եղբայրները սպանվել են: Պապիկս փախել է և գալով այստեղ` Մազգիրթի Դքազքայա գյուղ, ապաստան է գտել Մուստաֆա աղայի մոտ, միայն ինքն է փրկվել. եղբայրներից շատերը սպանվել են, իսկ ողջ մնցածներին կորցրել է: Տատիկս էլ է հայ: Ըստ իս` Գյուլթեքինի որոշումը պետք է ավելի շուտ իրականացվեր: Այստեղ շատ հայ կա, սակայն ծպտյալ են, ձուլվել են, վախենում են: Ես ասում եմ, որ հայ եմ, սակայն հայրս դա չի անում: Հասարակության մեջ բոլորը` նաև զինվորականներն ու ոստիկանությունը, գիտեն, որ նա հայ է, սակայն հայրս ասում է, որ «մենք Սեյիդհան աշիրեթից ենք»: Վախենում են, ես արդեն չեմ վախենում:
Թունջելիի արհեստավոր Զեքի Սարըջա
«Յենիաքթուել»
Leave a Reply