Ենթադրվում է, որ Աթա պարը հայկական է

 Ենթադրվում է, որ Արդվինի համբավը ողջ երկրով մեկ տարածած Աթա պարը հայկական է:

Արդվինում բնակվող 72 տարեկան բանահավաք Նեզահաթ Սեզգինը, հիմնվելով Աթաթուրքի հետ միասին հանդես եկած ազգագրական պարի խմբի անդամ Հյուսեին Թանթոյի և խմբում ակորդեոն նվագած իր հոր` Մուրադ Չոշքունի պատմածների վրա, ասաց հետևյալը. «Ասում են, թե Աթաթուրքը անհանգստացել է Արդվինի խմբի կողմից ներկայացվող պարերի մեջ Հայկական պար անունը լսելիս և ասել. «Պարը լավն է, բայց անունը չհավանեցի»: Որից հետո Հյուսեին Թանթոն պատասխանել է. «Փաշա’, Ձեր թույլտվությամբ պարի անունը դարձնենք Աթա պար»: Այդպիսով` Հայկական պարը դարձել է Աթա պար»:

Նեզահաթ Սեզգինը նշելով, թե Աթա պարի` հայկական պար լինելու մասին տեղյակ է Արդվինում բնակվող յուրաքանչյուր տարեց, և որ անգամ հայտնի են այդ պարի երաժշտությունն ու խոսքերը, հայտնեց նաև, որ թեև այսօր ներկայացվող Աթա պարի նոտաներն ու շարժումները փոփոխության են ենթարկվել, սակայն որոշ գյուղերում տարեցները շարունակում են պարել իսկական Աթա պարը: Նեզահաթ Սեզգինն ասաց նաև հետևյալը. «Ես, ինչքան ինձ գիտեմ, բանահավաք եմ: Մի երաժշտասեր ընտանիքի զավակ եմ: Հայրս և հորեղբայրս եղել են երաժիշտներ: Մենք Արդվինի ազգային պարերը ներկայացրել ենք ամենուր: 1947 թ., երբ հանդես էինք գալիս Անկարայի Քարփիչ ռեստորանում, Իսմեթ Ինոնյուն և իր տիկինը` Մևհիբե հանըմը, շատ հավանեցին մեր ցուցադրած պարը: Ինոնյուն ու տիկինը ինձ կանչեցին իրենց մոտ: Տիկին Ինոնյուն մի ոսկե ապարանջան նվիրեց ինձ»:

Նեզահաթ Սեզգինը  նաև ասաց. «1936 թ. մարտի 7-ին՝ Արդվինի ազատագրման օրը, որի նախկին անունը եղել է Ճորոխ, մեր նահանգով անցած Քադիր Չաղըլի ղեկավարած ազգագրական պարային խումբը հանդես է գալիս Անկարայի Քարփիչ ռեստորանում: Այստեղ, Արդվինի խմբից բացի, հանդես են գալիս նաև մի քանի այլ խմբեր:   Արդվինի խումբը ներկայացնում էին Հյուսեին Թանթոն (խմբի ղեկավարը), Ահմեդ Չևիքը, Իսմայիլ Չևիքը, պարկապզուկ նվագող Հասան Օզթյուրքը և ակորդեոնահար հայրս` Մուրադ Չոշքունը: Երբ հայտարարվում են այն պարերը, որ ներկայացնելու էր Արդվինի խումբը, դրանց մեջ նշվում է նաև Հայկական պարի անունը: Իր օթյակում նստած Աթաթուրքը այդ անունը լսելով` անհանգստության մեջ է ընկնում: Տեղից վեր կենալով` գնում է այն օթյակը, որտեղ գտնվում էր Արդվինի պարախումբը, և ասում. «Ես շատ հավանում եմ ձեր պարը: Ես նույնպես այն կպարեմ ձեզ հետ: Միայն թե անունն ինձ դուր չեկավ»: Որից հետո Հյուսեին Թանթոն պատասխանում է. «Փաշա’, Ձեր թույլտվությամբ պարի անունը դարձնենք Աթա պար»: Աթաթուրքը ոչ մի պատասխան չի տալիս` ո’չ դրական, ո’չ էլ բացասական: Չնայած իր անհանգստությանը` խմբի հետ միասին պարում է Աթա պարը, որի շարժումները հեշտ էին: Խումբը, որը ճանապարհ է ընկնում, որպեսզի Անկարայից վերադառնա Արդվին, Տրապիզոն հասնելուն պես այդ դեպքի մասին հայտնում է Արդվինի նահանգապետարան: Նահանգապետարանում որոշում է ընդունվում, ըստ որի` պարի անունը փոխվում է Աթա պարի: Դա միայն իմ ենթադրությունը չէ. Արդվինում որ տարեց մարդուն էլ հարցնեք, տեղյակ է այդ մասին»:

Նեզահաթ Սեզգինը հավելեց նաև, որ ժամանակի ընթացքում երաժշտության ու շարժումների առումով փոփոխությունների ենթարկված Աթա պարի իրական նոտաները գտնվում են իր մոտ, և որ ինքը դրանք նվիրելու է այն թանգարանին, որը նախատեսում են բացել Արդվինում:

http://gazete.mynet.com/detay/guncel/atabarinin-ermeni-bari-oldugu-iddia-edildi/142918