1915 senesi 4 Haziran günü, Erzurum yaylasındaki Ermeni köylülerden ilk kafile,15.000 kişilik bir yığın halinde evlerini terk edip Erzurum’un batısındaki Nene hatun istikametinde yola çıktı.
1915 senesi 4 Haziran günü, Erzurum yaylasındaki Ermeni köylülerden ilk kafile,15.000 kişilik bir yığın halinde evlerini terk edip Erzurum’un batısındaki Nene hatun istikametinde yola çıktı. Bunlara çeteler (Türk gönüllüleri) muhafızlık ediyordu. Bu çeteler, cihada ilan edildikten sonra cezaevlerinden salıverilen suçlulardan oluşuyordu. Bellerine kadar çamur içi
de ve inişli yokuşlu arazide, çocuklar ve zayıf kadınlar yol kenarında düşüp kalıyor, çeteciler buna gülüp geçiyordu. Her akşam, köylülerden haraç toplanıyordu. Yavaş yavaş neleri varsa -para, elbise, at, vb.- hepsini vermek zorunda kaldılar. Türk köylerinden geçildikçe, kadın ve kızlar Türkler arasında paylaştırıldı.Nene hatun’a birkaç saatlik uzaklıkta,
Kemah Boğazı denilen vadinin girişinde,konvoy “kim oldukları bilinmeyen haydutlar” tarafından sarıldı.Bir tabanca atışıyla işaret verildi,akabinde Ermenilerin üzerine yaylım ateşi açıldı.Bu kafileden sağ
kalanlardan biri olan 18 yaşındaki bir delikanlıyı Erzurum’da gördüm,üzerlerine ateş edilen kadın ve çocukların feryatlarının,çığlıklarının tüyler ürpertici olduğunu söyledi.Birçokları kaçmaya çalışmış,onları da kendilerine güya muhafızlık eden çeteciler vurmuştu.İki saat içinde vadi toprağa gömülmemiş ölülerle dolu bir mezarlığa dönmüştü.Yola çıkan 15.000 kişiden pek azı sağ kaldı.Bunlar kaçıp Türk köylüsü kılığında Erzurum’a ulaştılar.
Erzurum İçin A.S. Safrastian’ın Tanıklık İfadesi.
http://aykiridogrular.com/haber-736-1915-Safrastianin-Taniklik-Ifadesi.html
Leave a Reply