ԱՄԱՍԻԱ. գավառ (սանջակ) Սեբաստիայի նահանգում: Կենտրոնը՝ Ամասիա քաղաքը:
Ունի բերրի հող, առատ ջուր, փարթամ բուսականություն: Մինչև 1915 թ. ուներ 1200 բնակավայր և 61580 բնակիչ, որից հայեր՝ 28500: Ի. Լեփսիուսի տվյալներով 1915 թ. հայերը բոլորն էլ սպանվել են թուրքերի ձեռքով:
Զբաղմունքը՝ երկրագործություն, անասնապահութուն, շերամապահություն: Մշակում էին ցորեն, կանեփ, հաշիշ, մրգատու ծառատեսակներ: Գավառի տարածքում կան հանքաեր և բուժիչ աղբյուրներ:
Ամասիայում մինչև 1915 թ. կային հայկական մեկ վանք (ըստ ենթադրության՝ ս. Կարապետ) և 25 եկեղեցի, եկեղեցիների մեծ մասին կից գործում էին վարժարաններ:
