Յուշեր٫ վկայութիւններ

Բժիշկ Ավետիս Նաքքաշյանի հուշերը Այաշի բանտի մասին

Արուս Յումուլ Բժիշկ Ավետիս Նաքքաշյանն այն անձանցից է, ով անձամբ է ականատես եղել 1915 թ․ ապրիլի 24-ի հայ մտավորականների մահվան ճամփորդությանը։ Քաղաքագետ և սոցիոլոգ, դոկտոր պրոֆեսոր Արուս Յումուլը կազմել է 1925 թ․ Բոստոնում հայերեն հրատարակած Նաքքաշյանի հուշերը։ Բժիշկ Ավետիս Նաքքաշյանը 1925 թ․ գրված իր գիրքը, որում նկարագրում է Այաշ բանտում իր անցկացրած օրերը, սկսում է…

Այնթափի կորուսյալ հայերը՝ մի տան անցյալի հետքերում

Ումիթ Քուրթ Գույքի փոխանցումներն ավարտին հասցնելու համար պետությունը 1920-ական թվականներից սկսել է աճուրդներ կազմակերպել Գազիանթեփի (Այնթափ-Ակունքի խմբ․) համայնքապետարանի և Գազիանթեփի ֆինանսների գրասենյակի միջոցով։ Չնայած աճուրդները մեծավ մասամբ ցուցադրական էին, ոմանց համար հեշտացնում էին ավարի յուրացումը՝ այս գործընթացը քողարկելով որպես պաշտոնական: 1930-1935 թվականներին այս, այսպես կոչված, առքուվաճառքի գործարքների մասին մինչև իսկ հայտարարվել է «Գազիանթեփ» թերթում։ Ես…

Վաղը մեր Զատիկն է…

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ Շատ տարիներ առաջ էր, եւ յունուարի խթման գիշերն էր, եկեղեցիէն ետք, երբ հարազատներով աւանդական սեղանին շուրջ բոլորուած կ՛ընթրէինք, յանկարծ ողորմած մայրս կը խզէր սենեակին մէջ լեցուած աշխարհ մը մթնոլորտը. – Քա՛, ըսէ՛ք նայիմ, այս տարի Զատիկը ե՞րբ է: Ամերիկայի մէջ, աւելի քան քառորդ դարէ ի վեր հաստատուած, Միջին Արեւելք կամ Եւրոպա բնակող իր…

Ռուբեն՝ առաջին անկախ հանրապետության մոռացված հերոսը

Ռուբեն Տեր Մինասյանի հուշագրության մի հատվածի ֆրանսերեն  թարգմանության հրատարակությունը՝  վերնագրված «Անկախության մարտահրավերը. Հայաստան. 1919-1920» («Le de՛fi de l՛inde՛pendance: Armռnie. 1919-1920», THADDEE, 2021), ընդգրկում է արդի Հայաստանի պատմության ամենավճռորոշ ժամանակաշրջաններից մեկը: Այն ներկայացնում է մեզ ներկայի անորոշությունների եւ հայկական կենսունակ պետության  գոյությունը հնարավոր դարձնելու համար այս հեղափոխական գործչի ձեռնարկած քայլերի մի քննադատական քննություն: ՏԻԳՐԱՆ ԵԿԱՎՅԱՆ Ի…

Սուրբ Յակոբը մեր տան մէջ

ՍՕՍԻ ԱՆԹԻՔԱՃԸՕՂԼՈՒ Ներկայիս բո­լորը տա­րեդարձ կը տօ­նեն։ Նո­­րաձե­­ւու­­թիւն մըն է այս։ Ան­­ցեալին միայն երա­­խանե­­րուն տա­­րեդար­­ձը կը տօ­­նուէր։ Չա­­փահաս­­նե­­­րը ու­­նէին անո­­ւան տօ­­նախմբու­­թիւն։ Սո­­վորա­­բար սուրբե­­րէ ներշնչո­­ւած անու­­նե­­­ր կրող­­նե­­­րը եկե­­ղեցա­­կան օրա­­ցոյ­­ցին տո­­ւեալ սուրբի հա­­մար նշած օրը կը տօ­­նէին սե­­փական տան մէջ իրենց հա­­րազատ­­նե­­­րով։ Մեր ըն­­տա­­­նիքէ ներս սուրբ անուն մը կրո­­ղը մեծ հայրս Յա­­կոբն էր։ Դեկ­­տեմբեր ամ­­սու կէ­­սերուն շա­­բաթ օրո­­ւան կը…

Մականունի մը պատմութիւնը

Ա. Ա. Ցեղասպանութեան ենթարկուած ազգի մը պատկանող անհատներուն համար չափազանց դժուար եւ, բազմաթիւ պարագաներու ալ, գրեթէ անկարելի է պատրաստել գերդաստանի ծառը: Մեր պարագան ալ այդպէս է: Հայոց ցեղասպանութեան զոհ գացած երկու գերդաստաններու երրորդ սերունդին կը պատկանիմ: Հայրս` մարաշցի, մայրս` ուրֆացի: Հօրենական մեծ հայրս եւ մեծ մայրս` Յովհաննէս Ապտալեան եւ Թագուհի Սերայտարեան: Մօրենական մեծ հայրս եւ…

Հայոց ցեղասպանությունից հետո վերապրածը՝ Լուսիե Չաքըր (Աշոտյան). դրվագներ կյանքից (Հրանտ Դինքի հիշատակին)

Էլինա Միրզոյան Թուրքագետ, բանասիրական գիտությունների թեկնածու, ՀՑԹԻ գիտաշխատող «Հրա՛նտ, սիրելի՛ս, ամեն  հայ փաստաթուղթ է. 1915 թ. մասին ես շատ բան չեմ հիշում, բայց իմ կենսագրությունն ու ինձ նման բազմաթիվ վերապրողների կենսագրությունը փաստաթուղթ են Ցեղասպանության մասին»:  ԼՈՒՍԻԵ ՉԱՔԸՐ Լուսի(ն)ե Չաքըրը գյուրունցի արհեստագործ, հինգ երեխաների հայր Մանուել Աշոտյան էֆենդիի դուստրն էր: Նա հոր միակ աղջիկն էր, հայրը…

Բաց նամակ Հյուսիսային Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների պրեզիդենտ Վուդրո Վիլսոնին հայ ժողովրդին Միջագետքի անապատ արտաքսելու մասին. Բեռլին, հունվար, 1919 թ.

Ալբերտ Մուշեղյան Բանասիրական գիտությունների դոկտոր, ՀՀ ԳԱԱ գրականության ինստիտուտի առաջատար գիտաշխատող Արմին Թեոֆիլ Վեգները իր նշանավոր Բաց նամակը՝ ուղղված Հյուսիսային Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների պրեզիդենտ Վուդրո Վիլսոնին առաջին անգամ տպագրեց 1919 թ․ փետրվարի 1-ին «Frau der Gegenwart» («Ժամանակակից կինը») լրագրում։ Ինչո՞ւ հենց այստեղ: Ինչպես արդեն նշել եմ , Առաջին աշխարհամարտից հետո Գերմանիայում գործող գերմանա-թուրքական միությունն իր…

Քըրշեհիրցի Կարապետն ու որդին՝ «Ալաթուրքաջը» Հակոբը

ԱՐԻՍ ԲՈԴՈԴԱՂԱՆ Երբևէ հանդիպե՞լ եք քըրշեհրիցի հայի: Ինքս երկար փնտրեցի, սակայն չգտա: Չնայած որ Կարապետ պապս երեխա ժամանակ էր Ստամբուլ եկել, այնուհանդերձ իրեն այնպես էր քըրշեհիրցի համարում, որ շիրմաքարին, անունից առաջ «Քըրշեհիրցի» էր գրված: Նրանից մեզ ժառանգություն անցած այդ առանձնահատկությունն է պատճառը, որ անգամ գնացած-տեսած չլինելով՝ այն հարցին, թե «Որտեղացի ենք», մեր պատասխանը Քրրշեհիրն է…

Վաստակաշատ դաշնակցականի յուշերը

ԱՂԱՍԻ ԱԶԻԶԵԱՆ Հայաստանի վերանկախացումից յետոյ մեր կարեւորագոյն ձեռքբերումներից է յատկապէս մեր ազգային գործիչների թոռների կամ թոռնուհիների նախաձեռնութիւնները, ովքեր մէկը միւսի ետեւից հանրութեան սեփականութիւնն են դարձնում իրենց նախնիների յուշագրութիւնները` այսպիսով լոյս սփռելով հայ ժողովրդի եւ ի մասնաւորի ՀՅ Դաշնակցութեան պատմութեան կարեւոր դրուագներ բացայայտելով: Վերջերս, Միացեալ Նահանգներու Արեւելեան թեմի Ազգային առաջնորդարանի «Սիս» հրատարակչութիւնը լոյս է ընծայել Գուրգէն…