Աւանդոյթներ

Արարատ փլաւ

Բաղադրութիւն 7 գաւաթ բրինձ, 800 կրամ խնձոր, 900 կրամ սերկեւիլ, 300 կրամ կարագ, 200 կրամ չամիչ, 100 կրամ նուռ, 100 կրամ ծիրանի չիր։ Զարդարանքի համար 3-4 հատ խնձոր, 100 կրամ քոնեակ։ Պատրաստութիւն Կարագը հալեցնել, բրինձը մէջը դնել եւ դարձնել 4-5 վայրկեան, ապա աւելցնել 3-4 գաւաթ ջուր, աղը շտկել եւ մեղմ կրակի եփել։ Եթէ պէտք զգացուի,…

Ինչպե՞ս էին/են Համշենի հայերը նշում Վարդավառը․ ներկայացնում է համշենահայ մտավորական Ադնան Գենչը

Akunq.net-ը թուրքերենից թարգմանաբար և առանց կրճատումների ընթերցողներին է ներկայացնում լուսահոգի Սարգիս Սերոբյանի և Ադնան Գենչի համատեղ հոդվածը՝ նվիրված Վարդավառի տոնակատարության թեմային։ Հոդվածը հրապարակվել է «Ակօս» շաբաթաթերթում, ապա՝ արտատպվել «Բիանեթ» կայքէջի կողմից․   Սարգիս Սերոբյան Ադնան Գենչ Տոնում ենք հայ և համշենցի ժողովուրդների (համշենցի ժողովուրդ, որպես այդպիսին, գոյություն չունի, խոսքը Համշենում ապրող հայերի մասին է-Ակունքի խմբ․)…

Սեբաստահայոց աւանդական ապրումները

Իր ըն­դարձակ տա­րած­քով եւ պատ­մա­կան ան­ցեալով կա­րեւոր քա­ղաք մը եղած է Սե­բաս­տիան։ Տա­րինե­րու ըն­թացքին բազ­մա­­թիւ գաղ­­թեր ապ­­րե­­­լով հան­­դերձ հոն հայ­­կա­­­կան գո­­յու­­թիւնը թէ քա­­ղաքի կեդ­­րո­­­նին եւ թէ շրջա­­կայ գա­­ւառ­­նե­­­րուն մէջ մին­­չեւ օրս կը շա­­րու­­նա­­­կուի։ 1915-էն ետք քա­­ղաքի հա­­յու­­թիւնը կը բնա­­կէր Աք­­տե­­­ղիր­­մէն եւ Պե­­զիր­­ճի թա­­ղերուն, երկյար­­կա­­­նի քա­­րու­­կիր բնա­­կարան­­նե­­­րու մէջ, որոնց մուտքը բա­­կէն էր։ Ափ­­սոս որ այդ տու­­նե­­­րէն…

Ինչպես էին աղջիկներին ամուսնացնում Ադափազարըում և Բահչեջիքում

Հասմիկ Սերոբյան Ջինգյոզ Այսօր հստակ հայտնի չէ, թե Սաքարիայի և Իզմիթի (Նիկոմեդիա-Ակունքի խմբ․) շրջակայքում ապրած Բահչեջիքի և Ադափազարըի բնակիչները որտեղից են եկել և բնակություն հաստատել այդ վայրերում։ Պատմում են, թե Սվասի (Սեբաստիա-Ակունքի խմբ․) շրջակայքից մի խումբ մարդիկ հաստատվել են Ադափազարըում, որոնք այդ ժամանակվա Թուրքիայի բնակիչներից ավելի բարձր կենասամակարդակ ունեին։ Ենթադրվում է, որ Բահչեջիքում հաստատվածները եկել…

Յուշեր երբեմնի Եոզղադէն

Աւան­­դութիւններ յօ­­դուա­­ծաշար­­քի այս շա­­բաթո­­ւայ կան­­գառն է եր­­բեմնի հա­­յաշատ Եոզ­­ղադ քա­­ղաքը, որուն մա­­սին յօ­­դուա­­ծաշար­­քի հա­­մակար­­գող Պես­­սէ Քա­­պաք խօ­­սափո­­ղը ուղղած է Անդրա­­նիկ Տե­­միրի։ Այժմ կը լսենք իր պատ­­մութիւ­­նը։ 1931-ին ծնած եմ Եոզ­­­ղադ քա­­­ղաքը հօրս ըն­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­նիքը Սե­­­­բաս­­­­տիոյ Ու­­­­լաշ գա­­­­ւառէն եկած ու Եոզ­­­­ղա­­­­­­­­­­­­­­­դի Աք­­­­տաղ Մա­­­­տենի Քիւրքչիւ գիւ­­­­ղը հաս­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­տուած են։ Եր­­­­կար տա­­­­րիներ առաջ Ու­­­­լա­­­­­­­­­­­­­­­շի մէջ ապ­­­­րած է Գա­­­­րակա­­­­ւուր անու­­­­նով անձ…

Իմ մանկութեան Զատիկը

ԱՆԻ ՊԱՐՈՆԵԱՆ «Մատամ Նուարդիմու, ձիւն տիղաց ձեր զատկին»։ Յոյն հա­րեւա­նի այս խօս­քը լսող լու­սա­հոգի մօրս բար­կութիւ­նը աչ­քե­րուս առ­ջեւ է տա­կաւին։ Մայրս առանց պա­տաս­խա­նելու, զայ­րոյթով ներս մտաւ։ «Այս հո­ռոմ կնի­կը ին­ծի կը ծաղ­րէ կոր։ Ի՞նչ եղեր է պուտ մը ձիւն տե­ղալով։ Մարդ բա­րի Զա­տիկ մը կը մաղ­թէ, ոչ թէ ձիւն տե­ղաց ըսէ»։ Եկե­ղեցա­կան տո­մարի հա­մաձայն մենք…

Մուսա Լերան Ծաղկազարդը, Մեծ Պահքը եւ Զատիկը

ՄԻՍԱՔ ՀԵՐԿԵԼ Աւան­­դութին­­նե­­­րու վե­­րաբե­­րեալ այս յօ­­դուա­­ծաշար­­քին սկսած պա­­հուն խոս­­տա­­­ցած էինք գրա­­ւոր ու բա­­նաւոր աղ­­բիւրնե­­րէ, մերթ ընդ մերթ ալ սե­­փական վկա­­յու­­թիւննէ­­րէ քա­­ղուած այս գի­­տելիք­­նե­­­րը ներ­­կա­­­յաց­­նել եկե­­ղեցա­­կան տո­­մարի զու­­գա­­­հեռա­­կանու­­թեամբ։ Զա­­նազան պատ­­ճառնե­­րով սայ­­թա­­­քեցաւ այդ հեր­­թա­­­կանու­­թիւնը, եւ առա­­ջին ան­­գամ Սուրբ Զատ­­կի այս յօ­­դուա­­ծով ապա­­հոված կ՚ըլ­­լանք զայն։ Ու­­րեմն այ­­սօր կ՚անդրա­­դառ­­նանք հա­­յոց նա­­խաք­­րիստո­­նէական եւ ապա քրիս­­տո­­­նեայ հա­­ւատ­­քի մէջ մեծ նշա­­նակու­­թիւն ու­­նե­­­ցող…

Պոլսոյ երբեմնի Բարեկենդանը

Անի Պարոնեան Բազմամ­շա­կու­թա­յին քա­ղաք որ­պէս, Պոլ­սոյ մէջ բա­րեկեն­դա­նի սո­վորու­թիւններն ալ բազ­մե­րանգ էին։ Պոլ­սոյ հա­յերը մե­ծամաս­նութեամբ Մեծ Հայ­քէն գաղ­թած են։ Բայց կար նաեւ Պոլ­սոյ մէջ քա­նի մը հա­րիւ­րա­մեակ ան­ցեալ ու­նե­ցող ըն­տա­նիք­ներ, որոնցմէ մէ­կէն սե­րած էր մայրս։ Թէեւ անոնք ալ վա­նեցի էին իրենց ար­մատնե­րով։ Իսկ հօ­րենա­կան ճիւ­ղը եկած էր Պրու­սա, Քա­րաճա­պէյ Սալ­մա­սէն։ Աք­սո­րի տա­րինե­րուն մին­չեւ Տա­մաս­կո­սի մօ­տակայ…

Տիգրանակերտի Բարեկենդանը

ՍԻԼՎԱ ԷՕԶԵՐԼԻ Անցեալ­նե­րը երեք քոյ­րեր եր­կար զրու­ցե­ցինք Տի­յար­պե­քիրի մեր հին ապ­րումնե­րու մա­սին։ Նիւ­թե­րը ինքնա­բերա­բար մեզ տա­րին «Լո­լէ»ին, այ­սինքն Ամա­նորի ու ծննդեան ապ­րումնե­րուն։ Վար­դուհի քոյրս պատ­մեց թէ այդ տա­րի Ամա­նորի նա­խոր­դող օրե­րուն հայրս մռայլ էր, տխուր ու մտա­հոգ։ Ձմրան այդ եղա­նակին հօրս նման բո­լոր որմնա­դիր­նե­րու գոր­ծե­րը կը նո­ւազէին։ Ան ալ կը մտմտար ամա­նորեայ սո­վորա­կան ծախ­սե­րը ինչպէս…

Տիառընդառաջը, Վարդանանացը եւ Բարեկենդանը Մուսա Լերան հայկական գիւղերու մէջ

ՄԻՍԱՔ ՀԵՐԿԵԼ Աւան­դութիւննե­րու վե­րաբե­րեալ յօ­դուա­ծաշար­քի այս հա­տուա­ծին, կ՚ու­զեմ Հայ Առա­քելա­կան Եկե­ղեց­ւոյ երեք տօ­ներու՝ Տեառըն­դա­ռաջի, Վար­դա­նանա­ցի եւ Բա­րեկեն­դա­նի մա­սին աշ­խարհիկ ծի­սակա­տարու­թիւննե­րու եւ սո­վորոյթնե­րու մա­սին պատ­մել։ Տեառըն­դա­ռաջ Տեառըն­դա­ռաջը կը խորհրդան­շէ քա­ռասնօ­րեայ Յի­սուս մա­նու­կի տա­ճար ըն­ծայման մա­սին Աս­տո­ւածա­շունչի պա­տու­մը։ Բար­բառնե­րու մէջ «Տա­ռըն­տազ» կամ «Տը­ռըն­տէզ» կո­չուած այս տօ­նը Մու­սա Լե­րան բար­բա­ռի մէջ ալ դար­ձած է «Տա­ռըն­տուս»։ Ըստ աւան­դութեան, Տա­ռըն­տուսի…